~Wszystko się zmieniło~Misja 9~

Diego
       -Ja... - no i co mam kurwa powiedzieć? Że Lu to moja siostra? Nie mogłem jednak dokończyć wypowiedzi, ponieważ drzwi się otwarły i stanęła w nich dwójka strażników. Rozglądali się po pomieszczeniu, aż w końcu ich wzrok zatrzymał się na Ludmile wtulonej w Federico. Odruchowo zacisnąłem dłonie w pięści.
-E! Ty blondi! Pójdziesz z nami!-powiedzieli i podeszli bliżej. Federico mocniej ją przytulił i odwrócił się, aby osłonić ją własnym ciałem. Strażnicy odepchnęli go, a on uderzył w ścianę i zsunął się na dół kompletnie bezwładny. Chwycili Ludmiłę za ramię i pociągnęli za sobą. Ona tylko wyrywała się wrzeszcząc Fede. Nagle zauważyłem, że patrzy na mnie bezradnym wzrokiem, a z jej oka płynie samotna łezka. Nie wytrzymałem.
-Zostawcie w spokoju moją siostrę!-podziałało. Odwrócili się i spojrzeli na mnie ze zdziwieniem. Nawet nie zauważyli, że tuż za nimi pojawiła się Francesca z metalową rurką w dłoni. Uderzyła jednoga, a potem drugiego. Padli na ziemię. Zabraliśmy im broń i klucze do naszej ceszukaćh samych wystawiliśmy za drzwi. Zamknęliśmy się od środka. Ludmiła stała i wpatrywała się w ścianę. Po chwili jej wzrok spoczął na nieprzytomnym Federico, do którego podbiegła. Posadziła go po czym upewniła się, że oddycha. Przytuliła się do niego i rzuciła w moim kierunku ukradkowe spojrzenie. Chwilę później do moich uszu dobiegł delikatny szept Lu.
-Diego? Czy ty naprawdę jesteś moim bratem?-utkwiłem wzrok w Leonetcie, która uważnie się nam przysłuchiwała. Poczułem dłoń Fran na moim ramieniu. Postanowi£a dodać mi otuchy.
-Diego!Tak czy nie?-ponowiła pytanie tym razem głośniej.
-Tak...-odpowiedziałem.
-Kiedy się zorientowałeś?-te kobiety. Po co zadają tyle pytań?
-Wtedy kiedy oddawałem ci bransoletkę.
-Czemu nie powiedziałeś wcześniej?
-Chciałem, ale bałem się...
-Dobra. Rozumiem.-rzuciła. Oparła głowę na torsie Federico. Po paru minutach podskoczyła i zaczęła wrzeszczeć.
-Pomóżcie mu! Szybko! Fede przestał oddychać! Uratujcie go! Proszę!-Leon szybko podbiegł do chłopaka. Rozpoczął reanimację. Pomogłem mu.
Ludmiła płakała i trzymała jego dłoń.
Po jakimś czasie zaczął samodzielnie oddychać i otworzył oczy. To twardy facet. Musiał mocno uderzyć w tą ścianę. Łzy mojej siostry kapały na jego twarz. Powoli usiadł i chwycił ją w swoje ramiona. Próbował ją uspokoić.
-Fede.. Ty.. Byłeś martwy-szeptała łkając.
-Co? Jedyne co pamiętam to strażników.
-Mój brat i Leon cię uratowali.
-Twój brat? Czyli Diego to twój brat?-szepnął słabo.
-Tak-odpowiedzieliśmy równocześnie. Dawniej też często nam się to zdarzało. Mimowolnie uśmiechnąłem się. Teraz musimy tylko zaplanować ucieczkę.  Gestem pokazałem ekipie, aby się zbliżyła.
-Ma ktoś jakikolwiek pomysł jak uciec?-zapytałem półgłosem.
-Nie wiem. Mamy klucze od celi i dwa pistolety...-zastanawiała się Viola.
-Kto z nas najlepiej strzela?-spytał Leon.
-Jeśli chodzi o nas to Czarna-tu Ludmi wskazała na Fran.
-A u nas Snajper-zaśmiał się Fede.
-Ok. To wy dostaniecie broń-Młoda podała nam ją.
-Dobra. Otworzymy drzwi i pobiegniemy ku wyjściu. Pierwszy pobiegnie Diego, a ostatnia Fran. Na zewnątrz będą jakieś pojazdy. Jeśli uda nam się je uruchomić to pojedziemy nimi..-planował Leon.
-Nie możemy ich wziąć. Wtedy będą wiedzieli czego szukać-wtrąciłem.
-No tak... W takim razie musimy biec.
-No to co? Zaczynamy?
-No pewnie...
-Fede, a ty sobie poradzisz?
-Spoko. Dam radę.

Ludmiła
           Otworzyliśmy drzwi. Przed nimi nadal leżały ciała dwóch strażników, którzy zostali znokautowani przez Czarną. Ominęliśmy je i zaczęliśmy skradać się po schodach. Nikogo nie było. Zbliżaliśmy się do frontowych drzwi, ale niestety przez okno dostrzegliśmy straż. Postanowiliśmy poszukać innego wyjścia. Znaleźliśmy się w przestronnej kuchni. Tylne wejście. Diego pociągnął za klamkę. Niestety było zamkniętę. W pewnej chwili poczułam na sobie czyjś wzrok. Odwróciłam się i dostrzegłam Naty. Gestem nakazała nam być cicho po czym podeszła i otworzyła drzwi. Posłałam jej pełne wdzięczności spojrzenie. Wyszliśmy. Ona jeszcze ptzez chwilę stała w drzwiach i machała nam na pożegnanie. My w tym czasie dobiegliśmy do lasu. Nareszcie wolni.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Hejka Miśki!
Tak oto prezentuje się 9!
Mam nadzieję, że wam się podoba.
Co do egzaminu to poszło mi całkiem nieźle, więc dziękuję wszystkim za trzymanie kciuków. :-*
Misja 10 pojawi się za ok. tydzień.
Zapraszam na mój nowy blog KLIK
W poprzednim poście pytałam się was co chcecie z okazji 10 000 wyświetleń. Czekam z tym do niedzieli do 12.00, więc komentujcie poprzedni post. Ten również XD
Czekam na komentarze!
Buziaki :-*
Misia